Gerard Vianen? veranderde in Gerard Vianen!!!
by Marla van den Haak • 15 januari 2016 • Verhalen
Gerard Vianen?
Wanneer de zomer naderde nam op de sportredactie de Tourkoorts toe. Elk jaar zoemde een geheimzinnige naam rond. Enkele collega’s knikten veelbetekenend wanneer een bepaalde etappeplaats genoemd werd. ‘Nantes, hè’. Het zei me niets. De jongste herinneringen aan de Tour stamden van de emotionele gekte rond Jan Janssen uit 1968, maar dat waren -10 jaar oud- niet meer dan flarden. Sindsdien had één naam mijn beeld van de wielersport volledig gedomineerd, die van Eddy Merckx. Totdat de sluimerende interesse in de wielersport beroepshalve in de Betuwe ontkiemde.
Een van de eerste klussen als (leerling)sportverslaggever was de thuiskomst van Jan van Houwelingen, die goud had gewonnen in de ploegentijdrit op het WK van 1978. Jan was oersterk en een echte diesel. Later werd hij enkele keren geselecteerd voor de Ronde van Frankrijk en had zelfs in een lange race tegen de klok in de buurt van Hinault kunnen blijven, mits die maar in het begin van de Tour was geweest en niet op het eind. Dan snakte Jan, zoals het grootste deel van het peloton, vooral naar huis. Zijn broer Adrie was eveneens een verdienstelijk renner en ze hadden nog een broer die Fausto heette, naar wie zou die nou genoemd zijn?
Natuurlijk had Utrecht ook een eigen profrenner gehad. Groot Utrecht, niet de stad zelf. Uit een dorp, onooglijk genoeg om een goede voedingsbodem te zijn voor het urenlang kunnen afzien en stukgaan, kwam Theo de Rooij. Een goed coureur die met regelmaat zijn prijzen meepakte. Hij viel op door zijn beschaafde uitstraling in een wereld vol knoesten en ploeteraars.
Gerard Vianen!!!
De hardnekkigheid waarmee de heren De Ruiter en Van Echtelt de naam bleven mompelen maakte nieuwsgierig. Een duik in de archieven deed de aanvankelijke scepsis (het zal wel een rode lantaarndrager zijn geweest) omslaan in respect. Overwinningen in Parijs – Nice, de Ronde van Zwitserland, de Ronde van Spanje. En de Tour de France. Op 19 juli 1974 in Nantes. Meesterknecht van Raymond Poulidor en Joop Zoetemelk.
De volgende zomer was de beslissing dan ook snel genomen. We gingen hem opzoeken, praten over vroeger, maar natuurlijk ook met een kennersblik speculeren over de komende Tour. In die tijd kon je nog een paar uur wegblijven, als je maar met een verhaal thuis (lees op de redactie) kwam. Het was een genoeglijk samenzijn in Kockengen. Als er al sprake was van enige gereserveerdheid ten opzichte van de hem onbekende verslaggever verdween die als sneeuw voor de zon. Gerard Vianen bleek hartelijk, had totaal geen kapsones maar was bescheiden op een wijze waar modale voetballers een voorbeeld aan kunnen nemen. Het zal ook de reden zijn geweest dat hij na zijn wielercarrière bij het grote publiek tamelijk onbekend was. Hij hoefde niet op de voorgrond. Maar sinds die fysieke ontmoeting had de Tour de France wel meer kleur gekregen.
Wanneer de eerste zaterdag in juli naderde, was het niet langer, Gerard Vianen? De renner uit Kockengen was gepromoveerd tot Gerard Vianen!!! En ik knikte veelbetekenend mee.
Hans van Ommeren, oud-sportverslaggever van het Utrechts Nieuwsblad (en de Tielse Courant)